Człowiek - S.: Nadiia V. « Grande Loge des Cultures et de la Spiritualité Polska ∴ Wielka Loża Kultur i Duchowości Polska
24338
post-template-default,single,single-post,postid-24338,single-format-standard,theme-hazel,hazel-core-1.0.5,woocommerce-no-js,ajax_fade,page_not_loaded,,select-theme-ver-4.7,wpb-js-composer js-comp-ver-6.4.2,vc_responsive
 

Człowiek – S.: Nadiia V.

Człowiek

S.: Nadiia V.:

 

Urodziłam się – Człowiekiem ja,

Modlitwami dwóch gorących serc,

W marcu – dziewiątego dnia

Miłości wieniec moich rodziców;

 

Obdarowano mnie talentami

I szerokością lotów myśli

A z wolnością myśli, jak Atlantami

Zapoznałam się z dobrych książek;

 

Geniusz myśli, sztuki i obrazów

Zrodził w duszy głębię

I obawiając się jak ognia niewiedzy

Unikałam wchodzenia w ciemność.

 

Krok po kroku, drogą doświadczenia

Czasem bólem brzmiała dusza

I w oddaleniu od ludzkiego hałasu

Łzy kajańskie się wylewały.

 

Między lasami, rzekami i górami

Ukryło się istnienie pokoleń

I krocząc ścieżkami mądrości

Poznaję zagadkę stworzeń.

 

Ale w ponurych godzinach depresji

„Erasmus” stał się moim przyjacielem,

Patrząc w oczy refleksji

Z bagna jakby wynurzył mnie.

 

I w godzinie pożegnania ze śmiercią

Słowo „dziękuję” odnajdę

„Urodziłam się – Człowiekiem ja,

Mam nadzieję, że jako taka umrę”.

 

 

 

No Comments

Post a Comment