W 1737 roku pierwszy minister Ludwika XV, kardynał Fleury, podjął decyzję o zakazaniu działalności wolnomularstwu. Dostrzega on w nim nowe oblicze jansenizmu – swojej obsesji. Ten zakaz przejawia się w milicyjnych nalotach na loże, które kontynuowały przez pewien czas swoje prace. W zasobach Joly de Fleury Biblioteki Narodowej Francji znajdujemy materiały przejęte podczas obław. Są to najstarsze francuskie dokumenty wolnomularskie. Wśród tych archiwaliów: modlitwa spisana niezdarnie na kawałku kartki służącej za ściągawkę, prawdopodobnie jedna z pierwszych modlitw francuskich wolnomularzy.

Wieczny Boże wielki architekcie i twórco powstałego wszechświata, spraw, abyśmy my – Twoi słudzy, którym dane było dołączyć do [tego] szlachetnego, dawnego i zaszczytnego bractwa – mogli stać się ludźmi silnymi i myślącymi oraz abyśmy zawsze pamiętali o sprawach tajemnych i błogosławionych, które odkryliśmy na swój temat; spraw, aby osoba, która się stawiła, żeby zostać wolnomularzem, okazała się dla nas prawdziwym bratem; spraw, abyśmy wraz z nią żyli tak, jak wolnomularze żyć winni. A ty, o Boże, daj nam mądrość we wszystkich naszych działaniach, daj nam siłę, abyśmy znosili wszelkie przeciwności oraz piękno, abyśmy zdobili wielką lożę w Królestwie Wielkiego Jehowy. Amen.

Źródło: LE BLOC-NOTES DE PIERRE MOLLIER (20.11.2015)